اولین نمونه‌های آزمایشی در راستای تحقق بخشیدن سامانه‌های نشانه‌روی اپتیکی به اوایل قرن 17 میلادی باز می‌گردد. در طی قرون متمادی تلاش‌های زیادی در راستای طراحی این سامانه‌ها انجام گرفت اما روش‌های اولیه و نتایج آن چندان رضایت بخش نبود.اولین سیستم‌هایی که به وسیله‌ی مالکوم و آقای ال.ای. آمیدون ساخته شدند در طول جنگ‌های داخلی آمریکا به عنوان سیستم‌های استاندارد درآن زمان به کار گرفته می‌شدند.نسل اول دوربین‌های سلاح فاقد اریکتور و گردونه‌های تنظیم سمت و ارتفاع (تورت) بودند. بعدها در سال‌های 1930 نخستین دوربین‌های دارای اریکتور و بدنه خارجی ساخته و به کار گرفته شدند. همچنین در جریان جنگ‌های جهانی اول و دوم، دوربین‌های سلاح پیشرفته‌تر دارای اریکتور توسط طرفین جنگ ساخته و به کار گرفته شد.تا پیش از اختراع دوربین دارای سیستم اریکتور و بدنه خارجی، دوربین‌های سلاح طول بسیار بلند و قطر کمی داشته اند. دوربین‌های اولیه فاقد اریکتور از طریق رینگ اتصال دوربین به پایه، تنظیم و هم محور می‌شدند. بعدها با اختراع سیستم دوربین‌های دارای اریکتور و بدنه خارجی بود که گردونه‌های تنظیم (تورتها) بر روی بدنه خارجی دوربین قرار گرفتند. اریکتور در واقع استوانه‌ای در زیر بدنه خارجی دوربین است که لنزهای دوربین به جز لنز شیئی (جلویی) و لنز چشمی (عقبی) درون آن واقع شده‌اند و هنگام اعمال بزرگنمایی یا تنظیم دوربین سلاح، موقعیت اریکتور و لنزهای داخل آن درون بدنه دوربین و در زیر بدنه خارجی تغییر می‌کند. از این رو دوربین‌های امروزی که همگی دارای اریکتور می‌باشند بر خلاف دوربین‌های نسل اولی و قدیمی دارای بدنه دولایه و پوسته خارجی مجزا می‌باشند.از اولین نمونه دوربین‌های ساخته شده با سیستم مشابه دوربین‌های امروزی، یعنی با طول نسبتاً کوتاهتر و اریکتور پوشیده، مدلZF41 ساخت شرکت کارل زایس آلمان بود که در طی جنگ جهان دوم برای سلاح موزر 98 مورد استفاده قرار گرفت. اما مدل اولیه ZF41 به دلیل دامنه دید کم و بزرگنمایی تنها 5/1 برابر، چندان مقبول واقع نگردید. پس از آن مدل ZF41+ با بزرگنمایی 5/2 برابر تولید شد که بسیار شبیه به مدل ZF41 بود، اما همچنان یکی از نقص‌های این دوربین، فاصله زیاد از چشم تیرانداز و وسعت دید کم این دوربین بود.محل نصب دوربین برخلاف مدل‌های امروزی در محل روزنه دید و سیستم نشانه‌روی مکانیکی تفنگ قرار داشت و در آن برجک (تورت-کوب- گردونه) برای تنظیم و تصحیح دوربین مشاهده نمی‌شود. تنها تنظیم افت گلوله از طریق پایه و رینگ گردان که در وسط دوربین قرار دارد، امکان پذیر بوده است. اما کمی بعد متخصصین آلمانی به طراحی و ساخت مدل انقلابی دوربین سلاح یعنی دوربین زایس مدل ZF42 با بزرگ‌نمایی 5 برابر و شفافیت تصویر بسیار بالاتر در مقایسه با دوربین‌های رایج آن زمان پرداختند. نکات حائز اهمیت و مبتکرانه در طراحی این دوربین استفاده از لنز شیئی با قطر بیشتر بود که با ورود نور بیشتر به داخل دوربین، شفافیت تصویر و وضوح آن به خصوص در نور کمتر تضمین می‌شد. شاید این امر به نظر تغییری ساده بیاید اما نیاز به باز طراحی ساختار و محاسبات اپتیکی عبور نور و ساخت عدسی‌های جدید و بی‌سابقه تا پیش از آن بود.مورد دیگر به کار رفتن سیستم تنظیم با استفاده از دوگردونه (تورت-کوب) و تنظیم ارتفاع (افت) دوربین سلاح بود. تا پیش از آن دوربین‌ها همیشه از طریق پایه یا محل اتصال به تفنگ با خط آتش (مسیر پیمایش گلوله) هم محور می‌شدند. در آن زمان چنین قابلیت‌هایی بسیار کم سابقه و مهم طلقی می‌گردید.

نکته سوم و نوآورانه در ساخت این مدل، آرایش و طراحی عدسی‌های چشمی (عقبی) پیشرفته نظیر دوربین‌های امروزی بود که برای دوربین با طول کم که نزدیک چشم نصب می‌شد، طراحی شده بود و همچون دوربین‌های امروزی قابلیت تنظیم فاصله کانونی و فست پارالکس یک تصویر با توجه به چشم تیرانداز را دارا بود.نقطه اوج پیشرفت و تکامل دوربین‌های سلاح، دوربین‌های سلاح هوشمند هستند که با ترکیب و بهره‌مندی از سیستم مسافت یاب لیزری (رنج فایندر) و پردازنده محاسبه گر بالستیک و نیز قابلیت برنامه‌ریزی برای انواع کالیبر و سلاح، کار را برای تیراندازان بسیار ساده کرده است.

از بهترین و موفق ترین برند های سازنده دوربین های سلاح میتوان به نام هایی همچون 1.بوشنل 2.نایت فورس 3.زایس 4.لئوپولد 5.زواروسکی 6.بوریس اشاره کرد